* Kutsaldır gözyaşları. İçinde binlerce acı, keder, nefret olduğu halde bir damla su olarak görünürler bize. Bundandır ne zaman kederlensek ağlama isteği. Tüm acılarımızı salarız dışarıya, kimse acı olduğunu anlamaz. İki damla yaş olur akar, gider. Geriye, yeni acılarla doldurulacak boşluklar kalır. İşte bu boşlukları acılar yerine sevgiyle doldurabilmek önemlidir. Ne yazık ki beceremiyoruz, sevemiyoruz birbirimizi. Çok nadirdir gözyaşlarında sevgiyi saklayabilmek. Ağladıkça mutlulukları yayabilmek. Gözyaşlarımıza engel olmak yerine, onları sevgiyle beslemek önemli.
* Yüreğimize sevgi ekebilmek, gözyaşlarımızda mutluluğu hasat etmek. Hayata her baktığımızda gülümseyebilmek, tüm mutluluğumuzu paylaşabilmek diğer insanlarla. İşte bunu başaramıyoruz. Çünkü kendimizi mutlu edemiyoruz. Hep başkalarının mutluluklarını kıskanıp,bu mutluluklarla hüzünlenip, gözyaşlarında acıyı yayıyoruz; onları paylaşmak yerine. Her paylaşılan bizi mutlu etmeye çalışıyorken bu ilgi bile bizi kıskandırıyor, daha mutsuz olmak için çalışıyoruz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder