???

Bir karanlıktan gelip bir karanlığa gidiyoruz. Homeros İlyadada, "İnsanoğlu en acı çeken yaratıktır." diyor. Çünkü ölüm bilincine varmış tek yaratıktır. Dostoyevski, Budalasında, "İnsanoğlunu sonsuz bir uçurum üstüne ayağını koyacak kadar bir yerde yaşamaya mahkum edin; yağmur altında, karda kışta, o acı içinde, açlıkta yoksullukta yaşar da ölmeye razı olmaz, yaşamını sürdürmekte direnir" diyor. Belki bu bir simge. Ama biliyoruz ki, insanoğlu açlıklar, yokluklar, sömürgeler, sefaletler, aşağılanmalar arasında yaşamaya devam ediyor. Şimdi, nedir bu dünyaya bağlılığımız? Nedir bu? Varmak istediğim gerçek, insanın içindeki bu sevinç ne?

YAŞAR KEMAL
BİNBİR ÇİÇEKLİ BAHÇE(s.162)